𝗞𝗮𝗸𝗼 𝘀𝗲 𝗯𝗿𝗶𝘀̌𝗲 𝘇𝗹𝗼𝗰̌𝗶𝗻: 𝗝𝗲𝘇𝗶𝗸 𝗲𝘁𝗻𝗶𝗰̌𝗸𝗼𝗴 𝗰̌𝗶𝘀̌𝗰́𝗲𝗻𝗷𝗮

U izraelskom zvaničnom jeziku etničko čišćenje nikada se ne zove pravim imenom. Umjesto toga, koristi se cijeli arsenal uljepšanih izraza koji služe samo jednoj stvari – da sakriju ono što se zaista dešava. Ne kaže se progon Palestinaca, nego “demografska ravnoteža”. Ne kaže se rušenje domova, nego “urbanistička regulacija”. Ne kaže se brisanje naselja, nego “reorganizacija prostora”.

Kad buldožer sravni palestinsku kuću, to nije nasilno iseljavanje – to je navodno “uklanjanje nelegalne gradnje”. Kad cijela zajednica nestane pod gusjenicama, to postaje “prostorno uređenje”. Kad se odbije dozvola za gradnju, to se zove “procedura zaštite okoliša”. A kad se čitav narod potiskuje s vlastite zemlje, to je – po izraelskoj terminologiji – “balansiranje etničkog sastava”.

𝗝𝗲𝘇𝗶𝗸 𝗻𝗶𝗷𝗲 𝘀𝗿𝗲𝗱𝘀𝘁𝘃𝗼 𝗰̌𝗶𝗻𝗶𝗷𝗲𝗻𝗶𝗰𝗮 – 𝗻𝗲𝗴𝗼 𝗼𝗿𝘂𝘇̌𝗷𝗲 𝗽𝗿𝗼𝘁𝗶𝘃 𝗶𝘀𝘁𝗶𝗻𝗲.. Svaki čin koji ima očitu političku i etničku svrhu – pretvara se u birokratski, tehnički, “neutralan” postupak. Kao da se radi o paragrafu, a ne o ljudima.

Posebno otrovan je izraz “demografska prijetnja”. Time se ne govori da Palestinci nešto rade – nego da su prijetnja samim svojim postojanjem. Ne zbog djela – nego zbog broja. Sam broj Palestinaca – kao takav – proglašava se opasnošću. 𝗧𝗼 𝘃𝗶𝘀̌𝗲 𝗻𝗶𝗷𝗲 𝘀𝗮𝗺𝗼 𝗿𝗲𝘁𝗼𝗿𝗶𝗸𝗮 𝗿𝗮𝘀𝗶𝘇𝗺𝗮. 𝗧𝗼 𝗷𝗲 𝗻𝗷𝗲𝗴𝗼𝘃𝗮 𝗹𝗲𝗴𝗮𝗹𝗶𝘇𝗮𝗰𝗶𝗷𝗮.

A kada sve to treba upakovati za javnost, koriste se šuplje fraze: “očuvanje jevrejskog karaktera države”, “teritorijalna kohezija”, “javna sigurnost”. Sve to znači jedno: da bi bilo kakvo priznanje palestinskog postojanja – narušilo zamišljeni red. Ali to nije red pravde i jednakosti. To je red kontrole i dominacije.

𝗢𝘃𝗱𝗷𝗲 𝗿𝗶𝗷𝗲𝗰̌𝗶 𝗻𝗲 𝘀𝗹𝘂𝘇̌𝗲 𝗱𝗮 𝗼𝗯𝗷𝗮𝘀𝗻𝗲 – 𝗻𝗲𝗴𝗼 𝗱𝗮 𝘇𝗮𝗺𝘂𝘁𝗲. 𝗗𝗮 𝘇𝗮𝘃𝗮𝗿𝗮𝘀̌ 𝗷𝗮𝘃𝗻𝗼𝘀𝘁. 𝗗𝗮 𝘂𝗴𝗮𝘀𝗶𝘀̌ 𝘀𝗮𝘃𝗷𝗲𝘀𝘁. Jer kad se etničko čišćenje nazove “optimizacijom prostora”, onda više niko ne osjeća da je nešto pogrešno.